poniedziałek, 26 stycznia 2015

Green Day

Chwila,ale o kim my w ogóle mówimy? Na dole są biografie zielonych,zachęcam do przeczytania:



Billie Joe Armstrong (ur. 17 lutego 1972 w San Pablo) – wokalista i gitarzysta zespołu Green Day. Jego ojciec, Andrew (pochodzenia angielsko-włoskiego), był muzykiem jazzowym i kierowcą samochodów ciężarowych. Matka, Ollie (pochodzenia szkocko-holendersko-irlandzko-hinduskiego), była kelnerką w restauracji Rod’s Hickory Pit, gdzie Billie i jego przyjaciele Mike Dirnt i Brandon O’Lech pracowali będąc nastolatkami. Rod’s Hickory Pit to miejsce, w którym Armstrong i jego zespół Sweet Children zagrali swój pierwszy koncert.
Billie Joe Armstrong wraz z pozostałymi członkami zespołu jest założycielem i właścicielem niezależnej wytwórni Adeline Records. Pracował także jako producent. Wraz z resztą grupy Green Day jest członkiem zespołów The Network i Foxboro Hot Tubs. Billie jest także członkiem i założycielem zespołu Pinhead Gunpowder. Założył rodzinny zespół The Boo w ktorym wokalistką jest Adrienne, perkusistą syn, Joey, gitarzystami są Billie Joe i drugi syn, Jakob.
Armstrong, wraz z żoną Adrienne, założyli własną linię odzieżową Adeline Street.
Billie Joe Armstrong urodził się w San Pablo, wychował się w Rodeo.

Instrumenty

Armstrong otrzymał swą pierwszą gitarę w wieku dziesięciu lat, była to kopia gitary Fender Stratocaster nazwaną „Blue”. Tego instrumentu używa nadal tak samo jak innych replik gitar tej firmy. Grał na niej podczas teledysków do utworów Basket CaseLongviewBrain Stew/JadedGeek Stink Breath,Stuck With Me i Minority. Billie Joe Armstrong gra także na zmodyfikowanej czarnej gitarze Fender Telecaster.
Obecnie Armstrong używa przerobionych modeli gitar Gibson Les Paul, włączając Les Paul Junior.
Imieniem Billie’go jest sygnowana seria gitar elektrycznych „Gibson Les Paul Billie Joe Junior Signature”.

Początek kariery

W wieku pięciu lat zasłynął piosenką Look for Love. W 1986 roku napisał swoją pierwszą piosenkę o tytule Why Do You Want Him, piosenka opowiada o nielubianym przez niego ojczymie. Piosenka została wydana na debiutanckim albumie Green Day – 1.039/Smoothed Out Slappy Hours.
W 1988 roku Armstrong wraz ze swymi przyjaciółmi z dzieciństwa, Mikiem Dirntem (Michael Pritchard) oraz Alem Sobrante (John Kiffmeyer) założył zespół o nazwie Sweet Children. W marcu 1989 r., czyli przed wydaniem pierwszej płyty EP 1.000 Hours, nazwę grupy zmieniono na Green Day. Nazwa ta oznacza w pełni zmarnowany dzień, lub dzień wagarowicza – pomysł na nią nasunął się podczas oglądania Ulicy Sezamkowej, gdyż właśnie w niej takiego zwrotu używano.
W 1990 roku Sobrante opuścił Green Day, został zastąpiony przez perkusistę Tré Cool (Frank Edwin Wright III), który wziął udział w nagraniu albumu Kerplunk!.

Współpraca

Poza pracą z Green Day, The Network i Pinhead Gunpowder, Armstrong udziela się w muzycznym świecie. W 2002 roku on i Green Day mieli tournee wraz z zespołem punkrockowym – Blink-182. Billie napisał tekst piosenki dla zespołu The Go-Go's (Unforgiven), a także wspierał zespoły takie jak The Avengers, Rancid i artystów: Melissę Auf der Maur, Iggy Popa. Armstrong grał także w duecie z Elvisem Costello dla programu muzycznego VH1. W 2006 roku razem z U2 nagrał wraz z Green Day singel The Saints Are Coming. Dochód ze sprzedaży singla został przeznaczony na cele charytatywne (instrumenty dla poszkodowanych muzyków w Nowym Orleanie przez huragan Katrina).

Informacje personalne

Armstrong poślubił Adrienne Nesser 2 lipca 1994 roku (ceremonia trwała zaledwie pięć minut). Mają dwóch synów: Joseph Marciano (ur. 28 lutego 1995) i Jakob Danger (ur. 12 września 1998).
Adrienne urodziła się 6 października 1969 roku w Minneapolis (Minnesota). Podczas studiowania socjologii na Minnesota State University, spotkała Armstronga. Pierwszy pocałunek z nią zainspirował Billie’go do napisania piosenki 2,000 Light Years Away. W roku 1992 Nesser zaręczyła się z Billym Bissonem z zespołu Janis Figure, lecz ich związek podupadał. Kiedy Adrienne ukończyła college, Armstrong poprosił ją, aby razem z nim wyjechała do Kalifornii i poślubiła go. Adrienne zgodziła się. Ślub odbył się na podwórzu. Przyrzeczenia były złożone w religii protestanckiej, katolickiej i żydowskiej. Adrienne jest współwłaścicielką Adeline Records oraz posiada własną markę ubrań Adeline Street
Wydany 13 czerwca 2005 roku singel Wake Me Up When September Ends zadedykował swojemu zmarłemu ojcu Andrew Armstrongowi.
Otwarcie mówi o orientacji biseksualnej.

Nagrody

2001 – California Music Awards:Znakomity wokalista płci męskiej
Znakomity autor piosenek
2001 – Kerrang's Awards:
Klasyczny autor piosenek
2003 – California Music Awards:Artysta roku
Najlepszy gitarzysta (Billie Joe)
2006 – Esky Music Awards:
Billie Joe Armstrong był nominowany do nagrody „Esky” dla najlepszego przewodnika zespołu w magazynie Esquire
2005 – Magazyn Kerrang!:Najlepiej ubrana gwiazda
Bohater roku
2009 – Magazyn Spin:
Nagroda w kategorii Bóg Seksu

Mike Dirnt

Mike Dirnt właściwie Michael Ryan Pritchard (ur. 4 maja 1972 w Rodeo, Kalifornia) – amerykański basista, muzyk grupy Green Day.
Jego matka była uzależniona od heroiny, w efekcie czego odebrano jej prawa rodzicielskie i oddano Mike'a do adopcji. Przygarnęła go Indianka i jej białoskóry mąż, jednak gdy Mike miał siedem lat jego przybrani rodzice rozwiedli się i po siedmiokrotnych zmianach opiekunów, trafił wraz ze swoja starsza siostrą z powrotem do Indianki, którą uważa za swoją matkę. Już w wieku piętnastu lat usamodzielnił się i zamieszkał w starej ciężarówce, a następnie wynajmował za dwieście pięćdziesiąt dolarów miesięcznie pokój u matki Billie'go, a także zatrudnił się jako pomocnik kucharza w Rod's Hickory Pit w Vellejo, w tym samym miejscu, w którym pracowała matka Billie'go. Jakiś czas później zamieszkał w kalifornijskim Oakland, co opisał w piosence Welcome to Paradise.
Matkę-Indiankę, która go wychowywała, wspomina jak najlepiej – za pierwsze pieniądze zarobione w Green Day (za album Dookie) kupił jej dom. Nawet najbardziej przykre doświadczenia z okresu dorastania wspomina pozytywnie; mówi: "Nauczyły mnie myśleć za siebie. Moja matka (Indianka) nienawidziła białych, ale kochała mnie, co już wtedy dało mi pojęcie o źródłach nienawiści". Dodaje też, że dzięki temu stał się typem mediatora – kogoś, kto potrafi pogodzić zwaśnione strony. A sztuka ta przydaje się w zespole. Mike jako jedyny z członków swojego zespołu ukończył szkołę średnią.
Zanim zaczął grać na basie, próbował gry na różnych instrumentach: pianinie czy gitarze elektrycznej.
W 1996 roku ożenił się ze swoją dziewczyną Anastasią. W 1997 roku urodziła im się córka, którą nazwali Estelle-Desiree. Jednak obecność Mike'a w zespole wywierała zbyt dużą presję na małżeństwo, więc Dirnt i Anastasia się rozwiedli. Drugie małżeństwo artysty również zakończyło się rozstaniem. W roku 2008 po raz drugi został ojcem. Mike jest współwłaścicielem kawiarni Rudy Can't Fail Cafe' w Emeryville w Kalifornii.
W marcu 2009 roku na Hawajach Dirnt ożenił się ze swoją dziewczyną, Brittney Cade. Mają razem dziecko, Brixtona Michaela, który urodził się 10 października 2008 roku oraz córkę Ryan Rudy Mae (ur. 29 listopada 2010)

Nagrody

1995  Circus poll:Najlepszy basista: (Mike Dirnt)
1995  The Bay Area Music Awards:Znakomity basista
2001  California Music Awards (The Bammies):Znakomity basista

Tré Cool

Tré Cool, właściwie Frank Edwin Wright III (ur. 9 grudnia 1972 we Frankfurcie nad Menem w Niemczech) – amerykański muzyk, perkusista zespołu Green Day.
Urodził się w Niemczech, lecz wychował w USA. Syn weterana wojny wietnamskiej. Dorastał w górach hrabstwa Mendocino, w stanie Kalifornia. W wieku dwunastu lat, Tré wstąpił do punkowego zespołu The Lookouts, w którym śpiewał jego najbliższy sąsiad, Lawrence Livermore. Livermore nadał mu pseudonim Tré Cool, co po francusku oznacza "bardzo dobrze". Zespół zaczął występować na popularnej scenie Gilman Street w Berkeley. Kiedy John Kiffmeyer (pseudonim Al Sobrante), pierwszy perkusista Green Day, odszedł z zespołu, Tré zajął jego miejsce. W marcu 1995 roku, Tré Cool ożenił się z Liseą Lyons. Mają ze sobą córkę – Ramonę. Jednak tak samo, jak w przypadku Mike'a Dirnta, małżeństwo Tré rozpadło się. W 2000 roku zawarł związek małżeński z Claudią Cool, ma z nią syna Frankito (ur. w 2001 r.). Związek ten zakończył się jednak identycznie, jak poprzedni (rozwód w 2003 roku). W styczniu 2014 zaręczył się z Sarą Rose. Para pobrała się 11 października tego samego roku.

Nagrody

1995 – Circus poll:Najlepszy perkusista (Tré Cool)
1995 – The Bay Area Music Awards:
Znakomity perkusista
2001 – California Music Awards:Znakomity perkusista



Jason White

Jason White (ur. 11 listopada 1973 w Little Rock) – amerykański gitarzysta i basista.
Razem z Billiem Joe Armstrongiem, jego żoną Adrienne, Jimem Thiebaudem oraz Lynn Parkerem założył studio nagrań "Adeline Records". Pracę z zespołem Green Day rozpoczął w 1999 r., kiedy podczas tworzenie płyty "Warning:" potrzebne były dwie warstwy gitarowe. Od 2012 roku jest oficjalnym członkiem zespołu. Zespoły, w których udziela się Jason White to poza tym: The Influents,Pinhead Gunpowder, The Big Cats, Chino Horde.
Jason White 2009.jpg
Zachęcam do czytania pozostałych postów.





niedziela, 25 stycznia 2015

Albumy.

Chciałabym przedstawić wszystkie albumy Green Day (lektura dosyć długa,ale ciekawa zachęcam do przeczytania):

1.1,000 Hours – pierwszy minialbum wydany w kwietniu 1989 roku, gdy Green Day rozpoczynał swoją karierę jeszcze pod nazwą Sweet Children.
Utwory:
"1,000 Hours" – 2:24
"Dry Ice" – 3:43
"Only Of You" – 2:44
"The One I Want" – 2:59
2.39/Smooth – debiutancki album zespołu wydany w kwietniu 1990 roku.

Utwory:
"At the Library" – 2:28
"Don't Leave Me" – 2:38
"I Was There" – 3:36
"Disappearing Boy" – 2:51
"Green Day" 
Going To Pasalacqua" – 3:30
"16" – 3:24
"Road To Acceptance" – 3:35
"Rest" – 3:05
"The Judge's Daughter" – 2:34 
3.Slappy – druga płyta wydana latem 1990 roku. Zdaniem Billie'go Joe była to płyta od której zaczęło się kształtowanie stylu muzycznego zespołu.Ostatni utwór "Knowledge" to cover piosenki grupy Operation Ivy.

Utwory:
"Paper Lanterns" – 2:23
"Why Do You Want Him?" – 2:30
"409 In Your Coffeemaker" – 2:51
"Knowledge" – 2:18
4.1,039/Smoothed Out Slappy Hours – składanka wczesnych utworów,wydana 1 lipca 1991 roku. Błędnie uznawana za pierwsza płytę zespołu.

Utwory:
"At the Library" – 2:28
"Don't Leave Me" – 2:39
"I Was There"(John Kiffmeyer) – 3:36
"Disappearing Boy" – 2:52
"Green Day" – 3:29
"Going to Pasalacqua" – 3:31
"16" – 3:24
"Road to Acceptance" – 3:36
"Rest" – 3:06
"The Judge's Daughter" – 2:35
"Paper Lanterns" – 2:25
"Why Do You Want Him?" – 2:33
"409 in Your Coffeemaker" – 2:54
"Knowledge" (Operation Ivy) – 2:20
"1,000 Hours" – 2:26
"Dry Ice" – 3:45
"Only of You" – 2:46
"The One I Want" – 3:01
"I Want to be Alone" – 3:09

5.Kerplunk! – drugi album wydany 7 stycznia 1992 roku.

Utwory:
2000 Light Years Away – 2:25
One For The Razorbacks – 2:30
Welcome To Paradise – 3:31
Christie Road – 3:31
Private Ale – 2:26
Dominated Love Slave – 1:42
One Of My Lies – 2:18
80 – 3:40
Android – 3:01
No One Knows – 3:40
Who Wrote Holden Caulfield? – 2:43
Words I Might Have Ate – 2:31
Sweet Children – 1:40
Best Thing In Town – 2:02
Strangeland – 2:08
My Generation (cover The Who) – 2:20


 









6.Dookie –  album zespołu  wydany 1 lutego 1994 roku. Przyniósł zespołowi sławę na skalę światową. Do dziś na całym świecie sprzedano ponad 19 mln egzemplarzy.
W 2003 album został sklasyfikowany na 193. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Utwory:
Burnout
Having A Blast
Chump
Longview
Welcome To Paradise
Pulling Teeth
Basket Case
She
Sassafras Roots
When I Come Around
Coming Clean
Emenius Sleepus
In The End
F.O.D. (Fuck Off and Die)
All By Myself – ukryta ścieżka; nie znajduje się w spisie utworów











7.Insomniac – czwarty album zespołu,został wydany 10 października 1995 roku.

Utwory:
Armatage Shanks – 2:17
Brat – 1:43
Stuck With Me – 2:16
Geek Stink Breath – 2:15
No Pride – 2:20
Bab's Uvula Who? – 2:07
86 – 2:48
Panic Song – 3:35
Stuart And The Ave. – 2:04
Brain Stew – 3:13
Jaded – 1:31
Westbound Sign – 2:13
Tight Wad Hill – 2:01
Walking Contradiction – 2:31









8.nimrod.-piąty album,został wydany 14 października 1997 roku. Teledysk do "Redurant" inspirowany był polskim filmem Zbigniewa Rybczyńskiego z 1980 roku "Tango" nagrodzonym Oscarem.

Utwory:"Nice Guys Finish Last" – 2:49
"Hitchin' a Ride" – 2:52
"The Grouch" – 2:12
"Redundant" – 3:18
"Scattered" – 3:03
"All The Time" – 2:11
"Worry Rock" – 2:27
"Platypus (I Hate You)" – 2:22
"Uptight" – 3:04
"Last Ride In" – 3:48
"Jinx" – 2:13
"Haushinka" – 3:25
"Walking Alone" – 2:45
"Reject" – 2:06
"Take Back" – 1:09
"King for a Day" – 3:14
"Good Riddance (Time of Your Life)" – 2:35
"Prosthetic Head" – 3:38










9.Warning- szósty album,wydany został 3 października 2000 roku.Płyta zbudowana została na bazie poprzedniego albumu, nimrod.. W wersji japońskiej i australijskiej wydane zostały dwa dodatkowe utwory Brat i 86 w wersji live, z poprzedniej płyty Insomniac.

Utwory:
Warning – 3:42
Blood, Sex, And Booze – 3:34
Church On Sunday – 3:19
Fashion Victim – 2:49
Castaway – 3:53
Misery – 5:06
Deadbeat Holiday – 3:35
Hold On – 2:57
Jackass – 2:43
Waiting – 3:14
Minority – 2:49
Macy's Day Parade – 3:34











10.International Superhits! – album wydany 13 listopada 2001 roku.Album został wydany jednocześnie z płytą DVD zawierającą wideoklipy do większości utworów znajdujących się na płycie CD

Utwory:
"Maria" – 2:47
"Poprocks & Coke" – 2:38
"Longview" – 3:53
"Welcome to Paradise" – 3:44
"Basket Case" – 3:01
"When I Come Around" – 2:58
"She" – 2:14
"J.A.R. (Jason Andrew Relva)" (Mike Dirnt/Green Day) – 2:51
"Geek Stink Breath" – 2:15
"Brain Stew" – 3:12
"Jaded" – 1:30
"Walking Contradiction" – 2:31
"Stuck With Me" – 2:16
"Hitchin' A Ride" – 2:52
"Good Riddance (Time Of Your Life)" – 2:34
"Redundant" – 3:18
"Nice Guys Finish Last" – 2:49
"Minority" – 2:48
"Warning" – 3:42
"Waiting" – 3:12
"Macy's Day Parade" – 3:33











11.Shenanigans – komplikacja wydana 2 lipca 2002. Znalazły się na niej piosenki z lat 1993-2002 które zostały zamieszczone na singlach oraz nowy utwór Ha Ha You're Dead napisany przez Mike'a i cover Tired Of Waiting For You z repertuaru The Kinks.

Utwory:
#TytułDługośćNagrane podczas tworzenia albumuUwagi
1."Suffocate"02:54Nimrod
2."Desensitized"02:48NimrodIntra do tej piosenki dotyczyły notka w książeczce doNimroda, według której Mike Dirnt "grał" na kiju baseballowym.
3."You Lied"02:26Nimrod
4."Outsider"02:17WarningCover piosenki Ramones.
5."Don't Wanna Fall in Love"01:39Insomniac
6."Espionage"03:23NimrodUtwór użyty w filmie Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy.
7."I Want to Be on TV"01:17InsomniacCover zespołu Fang.
8."Scumbag"01:46WarningUtwór napisany przez Mike'a Dirnta.
9."Tired of Waiting For You"02:33DookieCover The Kinks.
10."Sick of Me"02:07Nimrod
11."Rotting"02:52Nimrod
12."Do Da Da"01:30InsomniacPiosenka nazywała się "Stuck With Me", ale wskutek przemieszania w studiu otrzymała nazwę "Do Da Da", zaś piosenka mająca tę nazwę znalazła się na Insomniaku jako "Stuck With Me".
13."On the Wagon"02:48DookieW założeniu ostatni utwór na Dookie.
14."Ha Ha You're Dead"03:08Utwór przeznaczony specjalnie na potrzeby albumu, napisany przez Mike'a Dirnta.












12.American Idiot- to siódmy studyjny album amerykańskiego zespołu punkrockowego Green Day. Album został wyprodukowany przez Roba Cavallo długoletniego współpracownika zespołu. W połowie 2003 roku zespół zaczął nagrywać utwory na album zatytułowany Cigarettes and Valentines, ale utwory zostały skradzione, a zespół postanowił rozpocząć nagrywanie nowego albumu, a nie nagrywać ponownie Cigarettes and Valentine.
Green Day postanowił stworzyć rock opery, inspirowaną twórczością The Who i kilka innych musicali. Album jest o życiu Jezusa z Suburbia, postać z obrazu " antybohater " utworzonego przez Billie Joe Armstrong. Następujące wczesne nagrania w Studio 880 w Oakland, w Kalifornii, zespół zakończył album w Ocean Way Recording w Hollywood.
American Idiot został wydany przez Reprise Records w dniu 20 września 2004 roku, w Wielkiej Brytanii i 21 września 2004 roku, w Stanach Zjednoczonych. Album odniósł sukces na całym świecie w 27 krajach, osiągnął pierwsze miejsce w 19 z nich, w tym w USA i Wielkiej Brytanii. Od premiery, American Idiot sprzedało się ponad 15 milionach egzemplarzy na całym świecie, z których ponad 6 milionów egzemplarzy byli sami w Stanach Zjednoczonych, uczyniło to drugim najlepiej sprzedający się album po Dookie. Album zrodził pięć udanych singli, w tym międzynarodowych hitów "American Idiot", "Boulevard of Broken Dreams", "Holiday", "Wake Me Up When September Ends" i "Jesus of Suburbia" ; z których wszystkie otrzymały certyfikat Platinum przez RIAA. American Idiot zdobył również nagrodę Grammy Award for Best Rock Album w kategorii Najlepszy Rockowy Album w 2005 roku, co czyni go pierwszym z dwóch nagród Grammy do wygrania przez Green Day. Drugi będzie ich ósmy album 21st Century Breakdown w 2009 roku.

Utwory:
"American Idiot" – 2:57
"Jesus of Suburbia" – 9:07I. "Jesus of Suburbia"
II. "City of the Damned"
III. "I Don't Care"
IV. "Dearly Beloved"
V. "Tales of Another Broken Home"
"Holiday" – 3:52
"Boulevard of Broken Dreams" – 4:20
"Are We the Waiting" – 2:42
"St. Jimmy" – 2:54
"Give Me Novacaine" – 3:25
"She's a Rebel" – 1:58
"Extraordinary Girl" – 3:32
"Letterbomb" – 4:06
"Wake Me Up When September Ends" – 4:45
"Homecoming" – 9:18I. "The Death of St. Jimmy"
II. "East 12th St."
III. "Nobody Likes You"
IV. "Rock and Roll Girlfriend"
V. "We're Coming Home Again"
"Whatsername" – 4:12








13.21st Century Breakdown- ósmy album został wydany 15 maja 2009.Album ten jest wynikiem przyjętej z entuzjastyczną krytyką płyty American Idiot z 2004. Jeżeli chodzi o nacisk Billie powiedział: "Możemy zrobić krok w bok lub powrócić do naszych korzeni. Wybraliśmy posuwanie się do przodu. Chodzi o odzwierciedlenie tego, co działo się w ciągu ostatnich trzech lat i oddanie tego w melodii z pewnym odważnym oświadczeniem."  Zieloni stwierdzili,że ten album jest "bardziej religijny". Udostępnienie tego albumu oznacza najdłuższą przerwę między wydaniami nagrań studyjnych zespołu (prawie 5 lat). Green Day pracował nad płytą od 2006.
Bohaterami utworów są Gloria i Christian. Przez nową płytę Green Day chce zachęcić ludzi do zainteresowania się życiem politycznym.

Utwory:
Act I − Heroes and Cons
"Song of The Century
"21st Century Breakdown"
"Know Your Enemy"
"¡Viva La Gloria!"
"Before the Lobotomy"
"Christian's Inferno"
"Last Night on Earth"
Act II − Charlatans and Saints
"East Jesus Nowhere"
"Peacemaker"
"Last of the American Girls"
"Murder City (Desperate)"
"¿Viva La Gloria?"
"Restless Heart Syndrome"
Act III − Horseshoes and Handgrenades
"Horseshoes and Handgrenades"
"The Static Age"
"21 Guns"
"American Eulogy"I. "Mass Hysteria"
II. "I Don't Wanna Live in the Modern World"
"See the Light"








14.¡Uno! – dziewiąty album,wydany 25 września 2012.Jest to pierwszy z trylogii Green Day, czyli albumów w ¡Uno!¡Dos!¡Tré!.Po wydaniu, ¡Uno! otrzymała ogólnie pozytywne recenzje od krytyków muzycznych. Płyta zadebiutowała jako numer 2 na US Billboard 200. W pierwszym tygodniu sprzedano 139.000 egzemplarzy.

Utwory:
Nuclear Family 3:03
Stay the Night 4:36
Carpe Diem 3:25
Let Yourself Go 2:57
Kill the DJ 3:41
Fell for You 3:08
Loss of Control 3:07
Troublemaker 2:45
Angel Blue 2:46
Sweet 16 3:03
Rusty James 4:09
Oh Love 5:03







15.¡Dos! – dziesiąty album,wydany 11 listopada 2012.  druga część wydawanej w 2012 roku trylogii ¡Uno!¡Dos!¡Tré!. Stwierdzono, że ¡Dos! miał mieć bardziej garażowe trochę brudniejsze brzmienie[1]. W przeciwieństwie do pozostałych dwóch albumów w trylogii, ten album będzie zawierać trzynaście utworów zamiast dwunastu.Trzynasty utwór, "Amy", został zadedykowany Amy Winehouse. Utwór "Nightlife", nagrany z Lady Cobrą, jest jednym z wolniejszych i ciemniejszych utworów z trylogii.

Utwory:
"See You Tonight" – 1:06
"Fuck Time" – 2:45
"Stop When the Red Lights Flash" – 2:26
"Lazy Bones" – 3:34
"Wild One" – 4:19
"Makeout Party" – 3:14
"Stray Heart" – 3:44
"Ashley" – 2:50
"Baby Eyes" – 2:22
"Lady Cobra" - 2:05
"Nightlife" (feat. Lady Cobra) – 3:04
"Wow! That's Loud" – 4:27
"Amy" – 3:25









16.¡Tré! – jedenasty album wydany 7 grudnia 2012. Jest to trzecia część trylogii ¡Uno! ¡Dos! ¡Tré!.

Utwory:
"Brutal Love" - 4:54
"Missing You" - 3:43
"8th Avenue Serenade" - 2:36
"Drama Queen" - 3:07
"X-Kid" - 3:41
"Sex, Drugs & Violence" - 3:31
"Little Boy Named Train" - 3:37
"Amanda" - 2:28
"Walk Away" - 3:45
"Dirty Rotten Bastards" - 6:26
"99 Revolutions" - 3:49
"The Forgotten" - 4:58








17.Demolicious- komplikacja wydana 19 kwietnia 2014. Wydana na Record Store Day (w razie niewiedzy odsyłam do Google).
Utwory:
1
99 Revolutions
4:06
2
Angel Blue
2:55
3
Carpe Diem
3:39
4
State of Shock
2:28
5
Let Yourself Go
2:57
6
Sex, Drugs & Violence
3:25
7
Ashley
2:47
8
Fell For You
3:12
9
Stay The Night
3:09
10
Nuclear Family
3:03
11
Stray Heart
3:45
12
Rusty James
4:15
13
A Little Boy Named Train
3:57
14
Baby Eyes
2:15
15
Makeout Party
3:12
16
Oh Love
5:13





Myślę,że się podobało niedługo będzie więcej postów.